Colum: Geen goede voornemens, maar waarden nastreven.

Gelukkig nieuwjaar! Dit hoor je en zeg je, welgemeend, deze dagen veel. Vanzelfsprekend hoop ik dat het voor al deze mensen ook écht een gelukkig nieuwjaar gaat worden. Ik merk dat er bij mij al snel een vraag omhoog komt na deze algemene wens. Wat kan je zélf doen in het nastreven van dat gelukkige, nieuwe jaar, alle huidige ingewikkelde opgelegde omstandigheden daargelaten?

Dát zijn wij naar mijn idee soms een beetje kwijt, zeker wanneer de eerste opmerking steevast opgevolgd wordt met de vraag; “En, nog goede voornemens?”.

Hoort het of willen we dat?

Persoonlijk heb ik hier behoorlijk wat weerstand op. Want wat maakt nou dat we ons van alles opleggen en op elke eerste januari opeens willen sporten, minder willen eten en meer bij oma op bezoek willen? Doen we dat omdat het zo hoort of omdat we dat willen?

Wat mij betreft zijn waarden dan ook veel belangrijker dan voornemens; waarden die staan voor alles wat we altijd, dus het hele jaar door, gedurende ons dagelijkse leven, willen nastreven of ervaren. Deze waarden lopen in het algemeen al snel het risico in het gedrang te raken. Want we hebben nu eenmaal vervelende taken waar we niet onderuit komen. Of we streven een bepaalde status na, omdat we denken dat dit nu eenmaal van ons verwacht wordt.

Zonde, vind ik. Want  in deze spagaat zit een behoorlijk stress-potentieel. Want wat als je de hele dag of het hele jaar iets doet wat je eigenlijk niet wilt?

Mismatch

In de afgelopen periode verscheen er een aantal mensen op mijn spreekuur die een behoorlijke overbelasting ervaarden ten aanzien van hun huidige werkomgeving. Alleen al denken aan hun werk geeft hen allerlei vervelende klachten. Het zijn verschillende mensen uit verschillende organisaties die allemaal een gemene deler hebben: iets doen waarvan je eigenlijk weet dat dit de match niet (meer) is.

Vanzelfsprekend gaat het in de sessies bij PSION dan over de manier waarop deze mensen met hun belemmeringen omgaan. Hier pas ik mijn interventies dan ook op aan. Nog vanzelfsprekender gaat het dan over hetgeen wat het meest pijnlijk, spannend of ongemakkelijk is: wat wíl jij nou eigenlijk echt? Met andere woorden: het gaat duidelijk ook over het bespreekbaar maken van de mismatch.

Dit besprak ik ook met een medewerker die na een lang dienstverband in de laatste jaren behoorlijk tegen de grenzen van zijn ‘willen’ aanzit. Randvoorwaarden binnen het werk zijn niet aan te passen en hij voelt zich gedwongen in een keurslijf gezet. Ook besprak ik dit met een medewerker die een carrièreswitch maakte en na een aantal maanden bikkelen doodongelukkig thuis kwam.

Ik wil eigenlijk…

In de gesprekken komt het dan wat mij betreft al snel op de achterliggende waarden en stel ik vragen als “Waarom doe jij wat je doet?”,  “Wat vind jij nou echt belangrijke randvoorwaarden in jouw leven?” en “Wat zeg je tegen Petrus bij de Hemelpoort als hij vraagt welk leven je hebt gehad?”.

Vaak komen de mooiste antwoorden naar boven. “Ik wil eigenlijk in de zorg werken”. “Ik wil eigenlijk meer tijd hebben voor mijn kleinkinderen”. “Ik wil eigenlijk..”. Voor mij staan deze antwoorden symbool voor waarden die helaas nog niet of onvoldoende nagestreefd worden.

Wat zou er gebeuren als je de “eigenlijk” wat meer zou proberen te benadrukken in je leven en wat is hiervoor nodig? Vaak ligt het antwoord dichterbij dan je denkt en kan je al met een aantal kleine aanpassingen groot resultaat verkrijgen. Soms spannend, vaker heel bevredigend zoals degene die vooruitlopend op een mogelijke carrièreswitch alvast vrijwilligerswerk gaat doen.

Zullen we elkaar eens wat meer vragen naar onze bereidheid om buiten de comfortabele zone te denken en de acties die we kunnen ondernemen in plaats van naar onze voornemens? Ik ben voor!

Ik wens jullie allemaal een waardenvol leven! En een gelukkig nieuwjaar.

Meer weten

Wilt u weten wat PSION voor uw organisatie kan betekenen? Neem dan contact met ons op of bekijk onze diensten.