Column Myrthe Dollé - Haast: opzij, opzij, opzij…!

…maak plaats, maak plaats, maak plaats, we hebben ongelofelijke haast!

Herman van Veen schreef het al in 1979; iedereen heeft haast en ook in 2023 is dit nog bij veel mensen het geval. Snel onze doelen in het nieuwe jaar bewerkstelligen en achter onze ambities aanrennen. In een drukke baan achter alle taken en to-dolijstjes aan rennen. Alles maar goed doen, netjes doen en liever gister dan vandaag. We denderen als treinen door het dagelijks leven, maar missen we daarbij niet het uitzicht onderweg?

Wanneer je in de trein stapt en ziet dat het nog spannend wordt of je op tijd komt of niet, wat doe je dan? De één maakt zich zorgen om het team dat straks in de vergadering met lange gezichten zit te wachten en telt zenuwachtig het aantal haltes af die de trein nog gaat passeren, terwijl de ander lekker onderuit zakt en geniet van het uitzicht. De één spurt net op tijd de vergadering in en is afgeleid door zijn eigen nervositeit, terwijl de ander uitgerust en vol inspiratie binnenkomt.

Passie niet immuun voor de waan

Een tijd geleden zag ik voor het eerst een man die we voor het verhaal even Kees noemen. Hij had na een aantal succesvolle jaren in de IT gekozen voor een baan in de zorg. Vanuit passie en liefde voor de medemens koos hij voor een baan waarin hij ouderen kon vertroetelen in de laatste fase van hun leven. Een nobel initiatief, wat hij na een rigoureuze omscholing met veel plezier deed.

Helaas was zijn passie niet immuun voor de waan van de dag. Door personeelstekorten en de grote druk op de zorg door de pandemie had hij zijn passie verruild voor een drukkend verantwoordelijkheidsgevoel en allesoverheersende onzekerheid. Hij begon steeds eerder aan zijn werkdag, werkte in zijn hoofd continu to-do lijstjes af en kwam voor zijn gevoel bijna nooit meer toe aan wat hij juist zo mooi vond; de rustige momenten met échte aandacht voor de mens.

Niet alles moet

Tijdens ons eerste gesprek zei ik dat ik het zonde vond dat hij zo weinig verantwoordelijkheid nam voor wat hij belangrijk vindt. Hij keek me een beetje verward aan en zei: “maar dat kan toch helemaal niet? Als dat was gelukt, had ik het wel veel eerder gedaan, maar daar is gewoon geen tijd voor.”. Is hij dan zo slecht in zijn werk? Of te langzaam misschien? – nee, dat was het niet.

Ik daagde hem uit een prioriteitenlijstje te maken van wat hij het belangrijkste vond als het gaat om goede zorg en daagde hem uit alleen nog maar dat te doen. “Is het zo simpel?” zei hij (nog wat sceptisch), maar hij ging het wel doen. Hierdoor werden ineens allerlei patronen zichtbaar; hij maakte zich bijvoorbeeld verantwoordelijk voor allerlei dingen die helemaal niet moesten. Wanneer een collega hem iets vroeg, gaf hij niet alleen antwoord, maar nam hij het over en ging hij het gelijk oplossen.

Door zijn eigen prioriteiten weer belangrijk te maken, kreeg hij in beeld dat door te kiezen voor wat hij zelf belangrijk vindt. Als je vervolgens doet wat nodig is om dát mogelijk te maken, kun je écht een verschil maken. Inmiddels zit hij weer lekker in zijn vel en geniet hij van zijn werk. Door bewust te kiezen voor wat voor hem belangrijk is, verspilt hij minder tijd aan piekeren over to-dolijstjes en is hij lekker bezig – met liefde, rust en aandacht voor de mens.

Durf jij het aan om vanaf nu écht je doelen centraal te stellen? Daag jezelf dan eens uit om anders te denken over drukte en tijd.

Meer informatie

Mentale klachten hebben veel invloed op een medewerker, zowel privé als op het werk. Wanneer hier niets mee wordt gedaan, kan dit grote gevolgen met zich mee brengen. Daarom is het goed om direct en vaak preventief te handelen. Ga voor meer informatie over de psychische interventies van PSION naar de website of vraag vrijblijvend meer informatie aan.