Hoe is het om PSION Psycholoog te zijn? Jonna van Leeuwen blikt terug op haar traineeship

“Werken als PSION psycholoog, hoe is dat? Ik kan me nog goed herinneren dat ik tijdens mijn start bij PSION een duidelijk beeld had hoe dat zou zijn en vooral ook hoe ik dan zou zijn. Een verwachting gebaseerd op de visie van PSION, het werken met collega’s en mijn perceptie van het psycholoog zijn. De gedachte over 6, 5, 4 … maanden kan ik ‘het’ kwam geregeld voorbij. En ja, het is gelukt. Na een intensief inwerktraject mag ik me nu al een tijdje een PSION psycholoog noemen. Een mooi moment om even terug te blikken.

Betere psycholoog door minder psycholoog te zijn

Mijn definitie van ‘het’ was toentertijd een goede psycholoog zijn. Uiteraard streef ik dat doel nu ook nog elke dag na. Echter is mijn beeld van wat je een goede psycholoog maakt wel wat veranderd. Bij PSION leer je namelijk juist om niet de psycholoog uit te hangen maar vooral om jezelf te zijn. En wat houdt dat dan in? Geen standaardvragen, geen behandelprotocollen en geen stempels maar gewoon een goed gesprek. Vanuit nieuwsgierigheid en oprechte interesse, soms confronterend maar altijd met de juiste intentie om iemand echt verder te helpen. En hoe kunnen we dat beter doen als we onszelf ook mens laten zijn?

Wat mij betreft is dat een verademing voor beide partijen. Toch brengt het ook een uitdaging met zich mee want mens(elijk) zijn komt met gebreken (of was dat ouderdom?). Ik ben bijvoorbeeld niet zo goed in het onthouden van gezegdes en geef er dan maar mijn eigen draai aan.

Menselijk

Het punt is dat we nu eenmaal niet in alles uitblinken, we ook weleens een slechte dag hebben en (waar velen een hekel aan hebben) fouten maken. Dit geldt uiteraard ook voor mij. Ik kies wel eens de verkeerde insteek, heb mijn onzekere momenten en heb zeker de waarheid niet in pacht. Toch was mijn beeld bij de start bij PSION dat je je als psycholoog geen fouten meer kon permitteren. Als ik nu terugkijk moet ik daar wel een beetje om lachen… om meerdere redenen.

Ten eerste omdat dat beeld niet reëel is. Het lijkt wel of er een algemene norm bestaat dat we als kind wel mogen leren maar we het gelijk perfect moeten doen als volwassene. We zien het regelmatig in de spreekkamer. Faalangst, perfectionisme, prestatiedrang, een te hoge lat en zo zijn er nog meer omschrijvingen die gerelateerd zijn aan het streven naar het ‘perfect’ moeten doen.

Ten tweede omdat ik ervaar hoeveel positieve effecten het heeft om jezelf en anderen wel toe te staan om fouten te maken. Het zorgt voor ruimte om te leren, te experimenteren en het stimuleert creativiteit. Daarbovenop kan het bespreken van wat er mis gaat heel erg waardevol zijn. Naast dat het informatie geeft (zo werkt het niet en waarom dan niet?) kan het ook een positief effect hebben op de relatie met de ander.

Ten derde omdat het ‘t leven een stuk leuker maakt. Het maakt ons mens en soms is het heerlijk om onszelf – en het leven – niet te serieus te nemen. Het zou toch ook maar saai zijn als we als een robot alles perfect zouden doen. Dat zou dan het saaie, nieuwe normaal worden.

Werken als PSION psycholoog

Hoe is dat? Dat is de vraag waar ik mee begon. Zoals je gelezen hebt is dat beeld wel iets veranderd door de tijd heen. Een positieve verandering wat mij betreft. Deze verandering zorgt er namelijk voor dat ik mezelf kan zijn. En dat is in mijn overtuiging nou net één van de voorwaarden om een goede psycholoog te kunnen zijn!”

Ga aan de slag

Ben jij een (bijna) afgestudeerde psycholoog en heb jij het in je om een PSION-psycholoog te worden? Bekijk dan de vacature en solliciteer! We maken graag kennis met je.

Jonna van Leeuwen